blekitne dziewczyny ewa podsiadly natorska - Tak jak Błękitne Dziewczyny

Date: 04 May 2024

podobno radom to — czego dowiedziałam się z twojej książki — najgorsze miejsce do życia… jak myślisz, skąd się wzięła ta opinia? to opinia potwierdzona wynikami badań czasem mam wrażenie, że ktoś rzucił na radom klątwę, bo gdy pojawiają się rankingi miast, wypadamy w nich marnie że nie ma pracy, że podobno nic się nie dzieje, że nudno, szaro, generalnie syf, kiła i mogiła to stereotyp, bo radom na przestrzeni ostatnich lat bardzo się zmienił — na plus znam osoby, które wróciły do radomia po latach spędzonych w warszawie czy krakowie ulżyło im, że znowu są tutaj — w radomiu czują się dobrze złą opinię o mieście utrwalają malkontenci, którzy zamiast brać się do roboty, czekają na gwiazdkę z nieba też się tak czujesz? może trochę… kaja jest niepoprawną idealistką, bo wierzy, że życie można sobie ułożyć wszędzie, nawet w mieście, z którego śmieje się cała polska radom jest fajnym miastem — obie z kają nie mamy co do tego wątpliwości

dlaczego nie zdecydowałaś się wyjechać? bo tutaj jestem u siebie zresztą radom to pewien przykład — dla mnie naturalny, bo stąd jestem irytuje mnie postawa: "niedługo stąd spadam, bo tu nic się nie dzieje" to tutaj zostań i coś osiągnij, zamiast dawać nogę podobały jej się nasze przestronne ulice, piękne kamienice, zaułki, stylowe kościoły, zieleń w radomiu jest wiele urokliwych miejsc, często nieodkrytych przez samych radomian wciśnięte między kamienice podwórka, radomskie parki — a szczególnie park kościuszki — grodzisko na piotrówce poza tym liczą się też sprawy przyziemne: fakt, że wszędzie jest blisko, a ceny nie są "warszawskie" no i ludzie — radomianie, których znam, są kapitalni! co łączy cię z główną bohaterką oprócz idealizmu? błędem jest utożsamianie osoby autora z osobą głównego bohatera, na pewno jednak wielokrotnie wyrażam ważne dla siebie opinie ustami kai

niemal w każdej rozmowie o "błękitnych dziewczynach" powtarzam, że polki uchodzą za najbardziej zakompleksione w europie pomarańczowe — tkwią w zawieszeniu — i błękitne czyli te, które się akceptują i dzięki temu są szczęśliwe do jakich kobiet ty się zaliczasz? staram się być błękitna, jakkolwiek to brzmi jak takie kobiety powinny zmienić "kolor"? książka pani kubryńskiej zwraca uwagę na bardzo poważny problem — terroru, jak słusznie go nazwałaś, nakładanego na współczesne kobiety kobieta ma być perfekcyjną żoną, matką, blekitne dziewczyny ewa podsiadly natorska pracownicą, przyjaciółką, siostrą ale tak się nie da żyć na dłuższą metę! musimy wreszcie zdać sobie z tego sprawę i przestać dążyć do chorego perfekcjonizmu, bo taka postawa to prosta droga do depresji i autodestrukcji, a nie szczęścia zmiana myślenia i pozbycie się przekonania, że muszę być we wszystkim najlepsza, to pierwszy krok w dobrą stronę jedna chwali się, że ma fantastycznych przyjaciół, inna, że wyszła z depresji poporodowej, a jeszcze inna, że umie śmiać się z siebie przychodzi taki moment, gdy czujesz, że po prostu masz fajne życie, że niczego nie chcesz w nim zmieniać

czujesz się dobrze w swojej skórze, uważasz, że dobrze jest tak, jak jest możesz powiedzieć, że jesteś szczęśliwa? długo musiałaś pracować na to, żeby osiągnąć ten stan? myślę, że pracowałam na to całe życie gdy już przeszłam przez okres dojrzewania, który był u mnie wyjątkowo burzliwy, zaczęłam pomału dążyć do realizacji marzeń nie należę do osób, których ambicją jest jak najszybsze złapanie męża i zakotwiczenie się w byle jakiej pracy gdy dostałam pierwszą umowę, zarabiałam mniej niż przewiduje ustawa ale cieszyłam się, że robię to, o czym zawsze marzyłam myślę, że dążenie do spełniania marzeń daje poczucie szczęścia jaki jest patent na bycie szczęśliwą? gdybym znała ten patent, pewnie byłabym bogata a tak na poważnie, to wydaje mi się, że nie można traktować życia zbyt serio, a siebie zbyt surowo

tak jak było w filmie "chłopaki nie płaczą": "wystarczy, że odpowiesz sobie na jedno ważne pytanie — co lubię w życiu robić a co z miłością? czy bez tego można być szczęśliwym? bo kai nie zawsze się wszystko dobrze układa w sprawach sercowych… michał, jacek — różni faceci zaprzątają jej głowę, ale nie może się zdecydować miłość jest wpisana w nasze życie i jeśli chodzi o mnie, chyba nie umiałabym być szczęśliwa bez miłości ale poprzez osobę kai chciałam pokazać, że dążenie do złapania męża nie musi być jedynym przeznaczeniem kobiety trzeba mieć pasję, by nie zwariować w tym szalonym świecie z pasją lepiej się żyje, a chwilami pomaga ci przetrwać kalendarz wydarzeń literackich: maj konrad wrzesiński pisze książki: literatura obyczajowa, romansliteratura piękna z mężem prowadzi agencję medialną i blog conatonatorscy

• Rozczarowanie, to chyba jedyne blekitne dziewczyny ewa podsiadly natorska którym mogę napisać
• Niestety, ale nie rozumiem całej konspiracji 10 osób które próbują ugrać coś by zmienić władzę
• Te ich spotkania na których piją piwo niczego nie wnoszą
• Ośrodek w którym przebywa Tamara, osobny pokój z łazienką i brak ciepłej wody, bardzo napawa grozą
• Tu niby zaczepia i chce wszystko widzieć, a jak Tamara chodzi codziennie przebrana już ją nie interesuje, choćby częsta zmiana peruk
• I koniec też jest zabawny, siostra chowa broń w swoim domu gdzie mieszka z dwójką małych dzieci
• Jedyną rolą kobiety jest bycie żoną, matką i panią domu
• I właśnie to budzi największą złość w Tamarze Taszyckiej, naszej głównej bohaterce
• Niezamężne kobiety mają naprawdę trudno w nowej rzeczywistości — nie mogą samotnie wyjeżdżać, nie mogą kupić mieszkania, a nawet nie mogą wyjść wieczorem z domu

każde wykroczenie jest surowo karane, przychylnym okiem patrzy się za to na donosicieli zakłada grupę, która ma powstrzymać rząd przed wprowadzeniem kolejnych absurdalnych praw dowiadujemy się wiele o jej psychice — nieprzepracowanych traumach z dzieciństwa, wahaniu i o tym, co nią kieruje dla mnie to wielki plus, bo lubię rozbudowane portrety bohaterów cieszę się, że to fikcja literacka, bo nie wyobrażam sobie żyć w takiej rzeczywistości wywołała we mnie wiele emocji, były łzy w oczach, wściekłość, smutek i złość od pierwszych stron nie wierzyłam, później miałam ochotę rzucić tą książką o ile pomysł jest świetny, to wykonanie, niestety, gorsze momentami miałam wrażenie, że absurdalne wydarzenia sprawiają, że cała akcja jest tylko tłem do idei, jaką ma przekazać ta książka

może tak naprawdę jest? a samo zakończenie książki mnie rozczarowało pozostało otwarte, a to idealny materiał na drugą część, a jeśli ta się nie pojawi, to uznam je za bardzo słabe ewa podsiadły-natorska stosuje zabieg, który mi skojarzył się ze strumieniem świadomości na początku myślałam, że zabrakło korekty, ale później ta szczegółowość kojarzyła mi się z dynamiką opisywanych wydarzeń — i mi się spodobało! ale podkreślam, jednym się to spodoba, innych zmęczy odwołuje ślub, wprowadza się do rodziców, a na dokładkę blekitne dziewczyny ewa podsiadly natorska zmagać się z okropną szefową w redakcji lokalnej gazety, gdzie zarabia grosze wiele osób już dawno wpadłoby w depresję, ale użalanie się nad sobą nie leży w naturze kai bohaterka tworzy internetowy projekt, który w krótkim czasie zmienia życie jej oraz tysięcy kobiet z całej polski spełnione kobiety, które odnalazły swoje miejsce na świecie swoim uporem, wytrwałością i otwartym umysłem osiągnęły sukces mierzony własną miarą

kaja dzielnie walczy z przeciwnościami losu i przekonuje wszystkich, że można być szczęśliwą wszędzie, nawet w mieście, z którego śmieje się cała polska w życiu w zasadzie nie chodzi o nic więcej niż o to, by cieszyć się drobiazgami, każdą chwilą, dostrzegać szczęście ukryte w prostym geście, szczerym uśmiechu, ciepłym słowie, ludzkiej życzliwości w życiu w zasadzie nie chodzi o nic więcej niż o to, by cieszyć się drobiazgami, każdą chwilą, dostrzegać szczęście ukryte w prostym geście, gdy wracasz do miejsca, które kojarzy ci się z przeszłością, ciężko zerwać ze wspomnieniami w jej zyciu wazna role odgrywaja przyjacilki: mini - milosniczka ubran z ,drugiej reki", ktra mawia: ,daj mi dwadziescia zlotych, a tak cie ubiore w lumpeksie, ze kolezanki zzielenieja z zazdrosci", oraz madzia, nieustannie walczaca z nadmiarem kilogramw znalazła pracę i miłość, a prowadzony przez nią facebookowy profil "szczęśliwe polki" cieszy się rosnącą popularnością jednak kaja nie osiada na laurach — wymyśla kolejną akcję i zachęca kobiety do prowadzenia pamiętnika pozytywów, dzięki któremu mogą docenić to, co osiągnęły i dostały od życia nawiązuje również współpracę z dużym czasopismem, gdzie pojawiają się zdjęcia błękitnych dziewczyn — szczęśliwych kobiet, pozujących z kartkami, na których piszą o rzeczach, które napawają je dumą po "błękitnych dziewczynach" przyszła pora na część drugą ktoś może pomyśleć, że to odgrzewany kotlet i autorka nie miała pomysłu, jak to rozwinąć, a może nawet zrobiła to na siłę dowiaduje się o jego rodzinie czegoś zaskakującego, wcześniej michał słowem o tym czymś nie wspomniał

chce, aby czytelniczki wypisały codziennie swoje duże i małe sukcesy w ten sposób pragnie wesprzeć kobiety i udowodnić im, że nawet drobny sukces też ma swoją wartość tym razem mamy także do czynienia z tematyką stalkingu zmaga się z nim przyjaciółka milenia, zwana pieszczotliwie mini cieszę się, że powstają takie powieści, ponieważ wielu zdołowanych ludzi nie widzi w sobie choćby odrobiny talentu, radości najbardziej podobał mi się pomysł z pamiętnikiem pozytywów- może sama zacznę taki prowadzić najbardziej podobał mi się pomysł z pamiętnikiem pozytywów- może sama zacznę taki moi drodzy, dziś razem z ewą podsiadły-natorską po razu drugi zabieram was na wycieczkę do cudownie pozytywnego radomia jednak jak wiadomo, kiedy życie zaczyna mienić się wszystkimi odcieniami różu należy uważać, bo kłopoty czają się tuż za rogiem i tylko czekają na odpowiedni moment, żeby nieproszone namieszać w naszym życiu tak też dzieje się w przypadku kai i jej najbliższych: jej związek zaczyna zbaczać z obranego kursu a w głowie kai pojawiają się wątpliwości co do uczuć jej partnera, dodatkowo musi stawić czoła swojemu byłemu narzeczonemu, który chce odzyskać dziewczynę

również najlepsze przyjaciółki blekitne dziewczyny ewa podsiadly natorska borykają się z problemami: mini jest nękana przez stalkera, a madzia spodziewa się potomstwa czy w natłoku wydarzeń i kłopotów kaja nadal będzie optymistycznie patrzącą na świat błękitną dziewczyną? w pierwszej części serii kaja dała się poznać jako pozytywna, nieco zwariowana młoda kobieta z tysiącem pomysłów na minutę i jedną misją- nauczyć polki być szczęśliwe i niewątpliwie osiągnęła w tym temacie sukces a założona przez nią strona z dnia na dzień przyciągała nowych czytelników kiedy większość ludzi załamałaby się pod ciężarem piętrzących się problemów kaja postanawia zainicjować nową akcję w ramach "szczęśliwych polek" a mianowicie "pamiętnik pozytywów", w którym zachęca polki do zapisywania, co miłego przytrafiło im się każdego dnia widocznie tak jest w moim przypadku, gdyż większa część czytelników jest zachwycona prozą pani ewy podsiadły - natorskiej a do mnie niestety nie bardzo trafiła ani humorem ani komizmem sytuacyjnym, być może wiarygodna ale miejscami bardzo banalna fabuła przypomina mi lekko scenariusz filmu " przyjaciółki " ale głównie jest zdominowana przez kaję redo, reszta jest tylko tłem pomimo, że autorka podkreśla więzy łączące dziewczyny lekkość tematu została przytłoczona intensywnością słów i płytkich dialogów przystających do telenowel pewnie ktoś powie po co czytała jak się nie podobało bo w ostatecznym podsumowaniu nie mogę stwierdzić, że nie znalazłam plusów tej powieści czyta się szybko i przyjemnie ze względu na spostrzegawczość i błyskotliwość autorki i przesłanie jakie niesie ta książka jeżeli w życiu popełnia się błędyto trzeba umieć wyciągnąć wnioski i podjąć słuszne decyzje

w dzisiejszych czasach stało się modne bycie szczęśliwym ale mam nadzieję, że szczęście to jednak stan umysłu a nie ilość laików na fb zakończenie powieści pokazuje nam, że każdy pragnie prawdziwej miłości i dzielenia życia z kimś naprawdę bliskim i to jest prawdziwe szczęście jeżeli uda nam się kogoś takiego znaleźć nie należy szczęścia omijać bo często nie doceniamy, tego co mamy, ciągle szukamyzmieniamy i chcemy więcej widocznie tak jest w moim przypadku, gdyż większa część bohaterki żyją pełną parą wreszcie znalazła tego jedynego mężczyznę i nie zamierza ryzykować jego utraty przeprowadzką do warszawy dziewczyna jest zakochana i z niecierpliwością oczekuje deklaracji ze strony michała czy się doczeka? w życiu madzi pojawi się niespodzianka, która zaskoczy nie tyko ją, ale i jej przyjaciółki oprócz fabuły obyczajowej pojawia się też wątek sensacyjny wprawdzie czytelnik szybciej niż ofiara i policja identyfikuje go, ale sam wątek czyni powieść jeszcze bardziej interesującą

w tej części ewa podsiadły-natorska w dalszym ciągu oczarowuje czytelnika spostrzegawczością, mądrością i błyskotliwością dialogów to dzięki nim książkę czyta się szybko i bardzo przyjemnie ciekawa jestem jak dalej potoczy się życie kai, madzi i mini ewa podsiadły-natorska to dla mnie odkrycie wybitnej współczesnej pisarki